بررسی مزایا و معایب ترمیم دندان به روش اینله اُنله
در مقاله امروز سایت دکتر سید حمید رضویان متخصص دندانپزشک اصفهان به بررسی و مطالعه مزایا و معایب ترمیم دندان به روش اینله اُنله خواهیم پرداخت.
تعریف اینله و اُنله‌ی دندان
افرادی برای این نوع ترمیم‌ها مناسبند که دندان‌هایشان آنقدر پوسیدگی و خرابی دارد که نمی‌توان آنها را با پر کردگی درمان کرد و از طرفی قسمت قابل توجهی از ساختار دندان نیز سالم مانده است که لزومی به روکش کردن نیست. با این روش، دندان پزشک می‌تواند به حفظ ساختمان دندان اصلی بیمار کمک کند. زمانی که برای ترمیم دندان پوسیده، سطح زیادی برای پرکردن وجود داشته باشد و روکش دندان نیز به دلیل مشکلات دهان میسر نباشد، از روش اینله و انله دندان استفاده می‌شود. این روش‌ها، چیزی بین ترمیم و روکش دندان هستند و معمولا از مواد سرامیکی یا طلا در آنها استفاده می‌شود.
به دلیل همرنگ بودن سرامیک به رنگ دندان طبیعی، معمولا از آن برای پرکردن دندان‌های جلویی استفاده می‌شود. از مواد طلا نیز عموما برای پرکردن دندان‌های پیشین استفاده می‌شود. برای انجام این روش، به حداقل دو بار مراجعه به مطب دندانپزشکی نیاز خواهید داشت. دندانپزشک از دندان مورد نظر قالب گرفته و آن را به لابراتوار ارسال می‌کند. تا زمان آماده شدن اینله یا انله، دندانپزشک یک قالب موقت برای بیمار قرار می‌دهد. در اینجا به چند مورد از تفاوت‌های اساسی اینله و اُنله با پرکردگی‌های فلزی اشاره می‌کنیم:
این مطلب را نیز مطالعه کنید : ملاک انتخاب بهترین ماده برای ترمیم دندان
ماندگاری بالای اینله و اُنله
آنها از مواد سفت و با دوامی ساخته شده‌اند که تا ۳۰ سال عمر می‌کنند. برخلاف پرکردگی‌های قدیمی که مقاومت دندان را تا ۵۰ درصد کاهش می‌داد، اینله‌ها و اُنله‌ها می‌توانند مقاومت دندان را تا ۷۵ درصد افزایش دهند.
روند قرارگیری اینله و اُنله در ترمیم دندان
به طور کلی ترمیم‌های دندان به دو دسته تقسیم می‌شوند: مستقیم و غیر مستقیم. ترمیم‌های مستقیم در مطب دندانپزشک انجام می‌شود اما ترمیم‌های غیر مستقیم در آزمایشگاه‌های دندانپزشکی صورت می‌گیرد. ترمیم‌های اُنله معمولا غیر مستقیم است اما می‌تواند در برخی مطب‌های دندانپزشکی نیز ساخته شوند. ما در اینجا به فرآیند یکی از این دو می‌پردازیم:
انجام اُنله غیر مستقیم:
طی جلسه‌ی اول، دندان پزشک برای آماده سازی دندان، پوسیدگی‌ها و جرم گرفتگی‌های دندان را برطرف می‌کند. پس از آماده سازی دندان، از ساختار دندان نمونه می‌گیرد و به آزمایشگاه می‌فرستد. از آنجایی که آماده سازی اُنله‌ها چندین هفته طول می‌کشد، پزشک برای محافظت از دندان نوعی پر کردگی موقت روی دندان قرار می‌دهد. در جلسه دوم، پزشک پرکردگی موقت را برداشته و اُنله‌ها را روی دندان می‌چسباند.
انجام اُنله مستقیم:
برای اُنله غیر مستقیم نیز همان روند آماده سازی قبل اجرا می‌شود و دندان با رزین کامپوزیت پر می‌شود. در گذشته پرکردگی‌های دندان در اجاقی سفت می‌شد و سپس روی دندان قرار می‌گرفت اما امروزه به دلیل پیشرفت تکنولوژی روش‌های نوینی به وجود آمده است. مثلا CEREC ازشبیه سازی‌های کامپیوتری و دیگر امکانات مدرن برای ساخت ترمیم‌های پرسلینی در مطب دندانپزشک استفاده می‌کند. در این روش دندان پزشک می‌تواند تنها با گرفتن یک عکس و بدون هیچگونه نمونه برداری، پرکردگی موقت، یا قرار دومی؛ به طراحی و ساخت اُنله، اینله، روکش یا ونیر در حضور خود بیمار بپردازد.
تفاوت های اینله و اُنله
اینله تقریبا شبیه به ترمیم معمولی دندان است که در آن، بخش بزرگی از دندان پوسیده، پر می‌شود و اصطلاحا به این کار اینله می‌گویند. در این روش، به جای اینکه تنها حفره‌ها پر شوند، کل فضای اطراف حفره به صورت یکدست پر می‌شود. معمولا، مواد مورد استفاده از این روش، از جنس طلا می‌باشد و مقاومت بالایی در برابر فشار و لکه دارد.
در سال‌های اخیر، استفاده از مواد پرسلینی در روش اینله رواج زیادی داشته است. طول عمر روش اینله حداقل ۱۰ سال است. انله نسبت به اینله، سطح بیشتری را پوشش می‌دهد و معمولا برای پرکردن دندان‌های آسیاب مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمانی که برآمدگی‌های عاج دندان‌های آسیاب دچار پوسیدگی شوند، به جای فیلینگ دندان معمولی، از روش انله استفاده می‌شود.
تفاوت اصلی اینله و انله در سطح پر کردن آنها است. زمانی که حداکثر دو برجستگی دندان نیاز به پر کردن داشته باشد، از اینله و زمانی که بیش از دو برجستگی به پر کردن نیاز داشته باشد، از انله استفاده می‌شود.
مزیت های ترمیم دندان به روش اینله و اُنله
مزایای اینله و اُنله عبارت است از:
پوسیدگی:
به دلیل محکم چسبیدن و جفت شدن با دندان، احتمال پوسیدگی در لبه‌های کناری دندان کمتر است.
ظاهر:
آنها بر خلاف آلیاژهای فلزی که در پر کردگی‌ها استفاده می‌شوند، ظاهری زیبا و طبیعی دارند و همچنین در مقایسه با مواد سفیدی که برای پرکردگی‌ها استفاده می‌شوند، احتمال تغییر رنگ یا لکه‌دار شدنشان بسیار کمتر است. پرسلین نه تنها می‌تواند شکل دندان طبیعی باشد، بلکه الگوها و بخش‌های سطح دندان نیز با کمی تغییر رنگ به طوری طبیعی بازسازی می‌شوند.
استحکام:
آنها به اندازه‌ی روکش‌ها برای دندان طبیعی مخرب نبوده و با محافظت از دندان طبیعی، استحکام دندان را افزایش می‌دهند.
فرسودگی:
مواد تشکیل دهنده اینله و اُنله حتی در برابر سایش بسیار مقاوم بوده و مانند پرکردگی‌ها روی دندان را می‌پوشاند.
طول عمر:
آنها نسبت به پرکردگی‌ها ماندگاری و طول عمر بیشتری دارند.
بهداشت:
برخلاف پرکردگی‌های ضعیف و ناقص، اینله‌ها و اُنله‌ها به دلیل اینکه متناسب با دندان هر شخص ساخته می‌شوند مانع تجمع پلاک (ماده‌ای شفاف و چسبناک که در دهان ساخته می‌شوند و حاوی باکتری است) روی دندان می‌شوند و به همین دلیل تمیز نگه داشتن آنها آسان‌تر است.
راه های ارتباطی با دکتر سید حمید رضویان
معایب ترمیم دندان به روش اینله و اُنله
معایب اینله و اُنله عبارت است از:
شکست:
البته در مواردی نیز می‌توانند با شکست مواجه شوند. به طور کلی این ممکن است به دلیل اشکال در پیوست کردن باشد که می‌تواند منجر به افتادن اینله یا اُنله شود (هر چند سیمان استفاده شده بسیار محکم باشد). در صورتی که پس از افتادن آن را نگه دارید دندانپزشک می‌تواند به راحتی آن را سرجایش قرار دهد. مانند تمام ترمیم‌های دندان(روکش، ونیر، پرکردگی) در صورتی که به درستی با دندان چفت نشده باشند یا بهداشت دهان و دندان رعایت نشود، ممکن است گوشه‌های دندان چار پوسیدگی شود.
دو نوبت:
برخلاف پرکردن، آنها در دو نوبت نصب می‌شوند مگر اینکه دندان پزشک شما از سیستم‌های CAD (طراحی به کمک کامپیوتر) و CAM (تولید به کمک کامپیوتر) یا CEREC (ترمیم مقرون به صرفه‌ی سرامیک برای مصارف زیبایی(دندان)) استفاده کند.
قیمت:
آنها به دلیل داشتن یک مرحله آزمایشگاهی، از قیمت بالاتری نسبت به پرکردگی‌های دندان برخوردارند. البته به طور کلی از روکش‌های دندان ارزان‌تر هستند.
فرسایش:
آنها فرسوده و کهنه نمی‌شوند اما برخی از سرامیک‌های سخت (مانند زیرکونیا) احتمال فرسایش دندان طبیعی که روی آنها چفت می‌شوند را دارند؛ خصوصا اگر مینای دندان طبیعی هنگام تنظیم اینله و اُنله کمی تخریب شده باشد. البته در صورتی که دندان اینله یا اُنله شده روی دندانی قرار بگیرد که روکش یا پرکردگی دارد، این احتمال از بین می‌رود.
انبساط:
آنها مانند پرکردگی‌های دندان دچار انبساط و انقباض نمی‌شوند. مواد درون پرکردگی‌ها به علت کاهش فشار روی دندان، انبساط و انقباض را افزایش می‌دهد.
پر کردن موقت (ترمیم موقت دندان):
پس از انجام مرحله اول عصب‌کشی همان درمان ریشه دندان تا زمانی که دندان دردش کاهش یابد و همچنین پس از آماده‌سازی و تراش دادن دندان برای اینله تا زمان تهیه ترمیم و روکش چینی یا طلا، دندانپزشک دندان را به منظور محافظت از آن به طور موقت پر می‌کند که اصطلاحا به این عمل هم پانسمان کردن گفته می‌شود. مواد مخصوص پر کردن موقت دندان در شرایط اورژانسی نیز به کار برده می‌شود تا ابتدا آسیب‌دیدگی‌های جدی‌تر درمان شود و سپس دندان پر شود. به علاوه ممکن است بیمارانی که مدت‌ها تحت درمان بیماری‌های مختلف بوده‌اند و ضعیف شده‌اند، نتوانند پر کردن دائم را تحمل کنند.