گرچه در برخی موارد، پس از درمان ریشه جهت حفظ ساختار تاج دندان، روکش‌گذاری ضروری می‌شود، اما متاسفانه برخی پزشکان حتی نسوج سالم را نیز پس از درمان ریشه به سمت روکش‌گذاری هدایت می‌کنند و با تراش‌دادن غیرضروری دندان، عمر مفید آن را کوتاه می‌کنند. دندان پزشکان تاکید می‌کنند این تصور که همیشه برای استحکام بیشتر دندان باید سراغ روکش برویم، اشتباه است. بزرگ‌ترین عیب روکش، تراش دندان است و با توجه به این‌که عمر متوسط روکش‌های معمولی بین هشت تا ده سال است، در درازمدت طول عمر دندان کاهش خواهد یافت. پس روکش زمانی توصیه می‌شود که نسج سالم باقیمانده دندان بسیار کم باشد. دکتر ادیب ادامه داد: همواره باید این نکته را به خاطر داشت که روکش ها به این علت که در کنار لثه یا در زیر آن قرار می گیرند باعث التهاب و تورم لثه ها می شوند، به این علت که لثه با سنج سالم دندان سازگاری بیشتری دارد و سنج سالم دندان در موقع ترمیم حفظ می شود اما هنگامی که شما دندان های خود را روکش می کنید سنج دندان تراشیده می شود. به هر حال هر دندانی که یکپارچگی تاجش را از دست می‌دهد و نیاز به پرکردن پیدا می‌کند نیز نیاز به مراقبت بیشتری نسبت به دندان‌های پرنشده دارد. ضرورت این مراقبت برای دندان روکش شده بیشتر است، چون در بسیاری موارد، فاصله ایجاد شده بین لبه دندان و روکش می‌تواند باعث گیر‌کردن مواد غذایی و پوسیدگی مجدد در این فضای ایجاد شده، شود.