تفاوت عصب کشی با اپیکواِکتومی چیست؟
در عصب کشی معمولی با استفاده از دریل دندانپزشکی سوراخ کوچکی در دندان ایجاد می‌شود تا دندانپزشک به محفظه پالپ دسترسی پیدا کند. این سوراخ در دندانهای عقبی در سطح جونده و در دندان‌هایی جلوئی در پشت دندان ایجاد می‌شود. سپس بافت‌های عفونی یا ملتهب از پالپ و مجرای ریشه تخلیه می‌شوند. این محفظه کاملاً ضدعفونی و شکل دهی می‌شود. برای این کار از ابزارهایی به نام فایل استفاده می‌شود. سپس محفظه پالپ با مواد مخصوصی پرشده و مهر و موم می‌شود. در آخر روکش بر روی دندان قرار می‌گیرد تا راه نفوذ باکتری‌ها و ذرات غذا به داخل دندان بسته شود و از دندان در مقابل آسیب دیدگی مجدد و فشار بایت محافظت شود.
در اپیکواِکتومی برخلاف عصب کشی، جراحی از طریق لثه انجام شده و نیازی به سوراخ کردن تاج دندان نیست. ابتدا ناحیه تحت درمان کاملاً بی حس می‌شود. سپس برش کوچکی در بافت لثه در مجاورت ریشه دندان ایجاد می‌شود تا از این طریق دسترسی مستقیم به نوک ریشه دندان فراهم شود. از این طریق می‌توان بافت‌های عفونی یا ملتهب اطراف نوک ریشه همراه با چند میلی‌متر از خود نوک ریشه دندان را بریده و تخلیه نمود. سپس با اندکی مواد پر کننده، نوک ریشه دندان پر شده و مجرای ریشه مهر و موم می‌شود تا از عفونت مجدد جلوگیری شود. سپس بافت لثه با بخیه بسته می‌شود. باید دقت شود حتماً لثه به طور کامل بسته و التیام پیدا کند.
در صورت لزوم ممکن است از پیوند استخوان یا تکنیک‌های دیگر برای کمک به رشد استخوان و پر کردن مجدد نواحی اطراف نوک ریشه استفاده شود. بخصوص در صورتی که عفونت زیاد بوده و حفره بزرگی ایجاد کرده باشد از این روش استفاده می‌شود. به مرور زمان در صورتی که مجدداً عفونت اتفاق نیفتد، بافت‌ها فرصت التیام یافته و این ناحیه دوباره سلامت و عملکرد خود را بازمی‌یابد.